The Thinker.... If you think you’re in the frying pan now, don’t head for the fire, for heaven’s sake.

Thanks to Jacques Zammit


the following is a poem by Antoine Cassar

JUM IR-RIFLESSJONI

Għada l-elezzjoni…
Jiena, Malti ta’ barra
u barrani ta’ ġewwa,
wara nofs ħajja
f’eżilju bl-addoċċ
nissindika mill-bogħod,
jirriżulta
li għada se nixħet
għall-ewwel darba l-vot.

Jum ir-riflessjoni…
Passiġġata fil-Belt,
qassata, ir-rassa
tan-nies, paqqa
wara paqqa,
nieqaf ħa nieħu nifs
fejn it-teatru mwaqqa’
biex bilqiegħda
il-kummiedja nosserva.

Tant tgħallimt u tħawwadt
mit-tagħjir u l-għajat bla għadd
li ħsiebi rabba s-sura
ta’ qrun iċ-ċerva…
waqt li f’qorrigħat in-nies
nissemma’ bejn il-partiti
jissokta t-tpartit
ta’ semm is-suppervja.

Mur semma’ leħnek
f’nofs dil-ħerba,
frattarija u ċaqċiq!
Għada nivvota nixtieq…

Nivvota nixtieq,
f’pajjiż fejn l-ilsna klubija
ma jaħlux ta’ kuljum ir-riq
isewdu t-triq bi mxija
li minnha ħadd ma jfiq…

Nivvota nixtieq,
f’pajjiż fejn il-blu jfisser
baħar u sema
u xejn iżjed minn baħar u sema,
fejn l-aħmar ma jfissirx dmija,
fejn fil-kamra ta’ l-imtallgħa
darba, darbtejn u mija
jintwera u jinstema’
kull lewn tal-qawsalla…

Nivvota nixtieq, f’pajjiż
fejn jesgħu l-forsi, l-aktarx,
l-għandu mnejn, il-jalla,
fejn nista’ nagħżel li nagħżel,
fejn min b’fommu jwiegħed l-għasel
ma jirfisx l-għada kull warda
b’siequ mmarrda,
biex fuqha jkompli jkabbar
ix-xehda tal-ġebel misruq
mill-għelieqi bla għeluq
u jżid id-diqa tad-djuq…

Nivvota nixtieq,
f’pajjiż li nista’ nsemmi
bla geddum u bla ċiera,
fejn ma nibqgħux niksu l-madum
b’daqstant simboli fiergħa,
fejn il-ħaddiem huwa l-imgħallem,
fejn l-għalliem ma jibżax jgħallem,
fejn qajla jkollhom
x’jitħabtu l-infirmiera,
fejn it-tadam jibqa’ jkollu
togħma ta’ tadam,
fejn idejn min jaħrat l-art
jiswew daqs is-subgħajn ratba
ta’ min id-destin jiffirma f’salt,
fejn fil-ħolm ikreh ta’ kull ħames snin
ma nibqax nara gżiriti
bejn ħalla u ħalla
bħal dgħajsa bil-falla
tbaħħar ma’ xifer belliegħa ġo
belliegħa ġo
belliegħa bla
fond, bla
qiegħa…

Għalhekk għada jiena l-unu nixtieq nagħti
lil min hu ħati li jbati
il-moħqrija taċ-ċnagen,
l-iskieken sfiqa tad-dħaħen,
l-unu nixtieq nagħti
lil ħija, lil sieħbi,
lil nannti, lil qaribi,
lis-sinjura fuq ir-radju
itgemgem b’leħen kiebi,
lill-furnar, lis-sajjied,
lit-tfal jilagħbu fil-wied,
lill-bilbla tpassi fis-skiet,
lil dil-kilba għal niskata arja
f’nofs il-ħamba ta’ l-ibliet,
iżda fuq kollox, għada
l-unu nixtieq nagħti
lill-pittur li b’kull kulur
tat-tavlozza jiżbogħ it-tila
tonda, fonda, b’mitt
tiżwiqa mogħnija,
u kburija bħal bandiera
fuq ras it-tripied.

"Antoine Cassar's multilingual poetry and the plurivocality of his verses is the result of the endless possibilities that ensue when two or more languages are spun together. The resulting verses are not a linguistic Babel. Rather, the poems are a layering of languages that widens the horizons of interpretation; a delicate balance of economy that achieves rhythm, rhyme and a movement towards completion or at least, as Cassar writes, to mark existence, before the eternal silence descends."

Stanley Borg, The Times of Malta